Een eerste beluistering van dit prachtige albumpje was al voldoende om het te herkennen en erkennen als blues van het bovenste schap. Gezongen en gespeeld met de ziel binnenste buiten gekeerd, met heel veel soul dus. De titel van de CD “Sweet Soul Blues” geeft de ingrediënten mee, waaruit het album is samengesteld. Alhoewel, ‘Sweet’ dient men niet in zijn melige vorm te vertalen, het staat hier veeleer voor het zalige gevoel dat men overhoudt aan het beluisteren van goeie muziek. De zanger heeft de juiste hoeveelheid schuurpapier verorberd, van de juiste gradatie bovendien en ook zijn gitaarwerk laat niets te wensen over. Het staat er ! Albert King in de ring, in zijn Stax periode. Eén en ander doet ons trouwens wegdromen naar die hoogtijdagen van de soul, zoals die tot bij ons kwamen overgewaaid uit Memphis. Ook de in de swamps gedrenkte blues uit Louisiana, zoals we die kennen van Tab Benoit en Anders Osborne zijn ook nooit ver weg. Deze jongens weten waar de gemoutte melk vandaan komt.

Dit is hun derde album. In 2007 waren ze finalisten in de Memphis Blues Challenge en dat hoeft ons amper te verbazen. Ook hun CD “Easy Baby” van 2007 was van een zeer hoog niveau. En nu komt het, beste vrienden, en misschien zullen jullie het niet geloven, maar deze jongens van Malted Milk komen niet uit Memphis of New Orleans of Baton Rouge, maar uit Nantes. En dat ligt tot nader order in Frankrijk. Jawel. In Bretagne om precieser te zijn. Ik mocht ze voor de eerste keer live aanschouwen en –horen in Cognac, tijdens het Blues Passions festival. Dat was ook in 2007. Ze stonden ’s avonds op het grote podium geprogrammeerd omdat ze in 2006 de laureaten waren geworden van datzelfde festival. En of ze met gemak stand hielden tussen de groten. Dat hoeft geen betoog. En vorig jaar wist onze huisbazin Guylaine, dat is als we in Cognac wonen voor het festival, ons te vertellen dat haar oudste dochter getrouwd was met zo’n bluesman. Un chouette frangin, ce Igor (Pichon, bassist van M.M. n.v.d.r.), zei ze. Small World.

Het lijkt jullie  misschien overroepen toe, maar niets is minder waar. Deze plaat kent geen uitschieters, omdat ze alleen die categorie bevat. Van bij het eerste nummer “Brand New Thing” wordt je in je nekvel gegrepen. This is it !! “Hang In On” doet me aan “Season of the Whitch” denken van de Bloomfield/Stills/Kooper Supersession. Zéééér sterk. Met patente kopvocalen van Arnaud. Op zijn gitaar speelt hij altijd de juiste rif, het meest erbij passende loopje, de juiste klank en de perfecte solo. Dan belanden we bij “Straight Woman Blues”, hemels, je betrapt jezelf op het wegpinken van een traan. Deze zit er ook weer boon op. Een clip van dit nummer, live opgenomen in een club in Nantes, kan je bekijken op hun website www.myspace.com/maltedmilkmusic, in een goeie kwaliteit, niet in die erbarmelijke You Tube poor quality.

Ik kan zo nog een tijdje doorgaan, maar ik stel voor dat jullie het clipje beluisteren, alsook de nummers in de player op hun MySpace. Zo kan je je ervan vergewissen dat ik geen haarbreed overdrijf. Dit is grote klasse. Als je niet beter weet, situeer je ze in zuidelijke staten waar deze muziek met de paplepel wordt gevoederd. Maar die Accadiens van Louisiana en Carolina zijn per definitie afstammelingen van Bretoense zeevaarders/kolonisten. En rasechte Bretons zijn de jongens van Malted Milk ook. Er werd dus eigenlijk niet eens water naar de zee gedragen.

A.F.A.P.
Dat betekent as funky as possible. En geen greintje van een romaanse tongval te bespeuren in Fradin’s Engels. Go and get this CD. Great stuff. Ze komt NU uit, op 30 maart, terwijl ik deze woorden tik. Je kan dus nog bij de eersten zijn om met dit pareltje op te scheppen.

witteMVS

Arnaud Fradin : Guitars, Lead Vocals
Gilles Delagrange : Drums
Igor Pichon : Bass, Vocals
Yann Cuyeu : Guitar, Vocals
Nicolas Mary : Organ , Vocals
Franck Bougier : Trumpet
Sylvain Fétis : Saxophone